مقام معظم رهبری:

اندیشه کردن در قرآن کلید نجات انسان و تقرب به خداست.

«بسم الله الرحمن الرحيم»

       در چهارده قرن اخير نوشته هاي بي شمار ادبي شامل كتاب، مقاله، گزارش های پژوهشي  درباره كيفيت معجزه آساي قرآن به رشته تحرير در آمده است. در اين  نوشته ها فصاحت بيان، فضيلت ادبي، معجزات علمي، سبك و حتي جاذبه آهنگ تلاوت قرآن تشريح شده است. با وجود اين، تحقيق در اعجاز قرآن به علت احساسات بشري، بي طرفانه صورت نگرفته و بسته به عقيده نويسنده در مورد آن قلم فرسايي شده است. چون مطالعات و پژوهش هاي  قبلي به بوسيله  بشر انجام شده خواهي  نخواهي  تمايلات  و نظرات ضد و نقيض نويسندگان در آن ها به چشم مي خورد، اين نوشته ها نتوانسته اند افراد غيرمسلمان را قانع كنند كه قرآن كتاب آسماني است و دلايل نويسندگان در ايشان کمتر مؤثر بوده است. معجزه اي كه در اين مقاله پژوهشي ارائه مي شود برمبناي اصولي بي چون و چرا و خالي از شك  و شبهه  و غير قابل  تغيير استوار است.  بدين ترتيب كه دانش ریاضیات با كشف سيستم عددی اعجاز آميز قرآن مدلل مي دارد كه قرآن مجيد بدون شک ساخته فكر بشر نمي تواند باشد. خواست خداي توانا بوده است كه اين نظم پيچ در پيچ عددي قرآن مخفي نماند تا تايید شود كه سرچشمه غيبي قرآن از جانب خداوند متعال است و نيز در عرض گذشت قرون به وسيله ذات او محافظت مي شده و از گزند تغيير، افزايش يا كاهش در امان مانده است.

 چند نکتهء جالب قرآنی:

• فرق قرآن مجید با قرآن کریم: در قرآن مجید یک صفحه آیات مبارکه قید شده و در صفحهء دیگر معنی آیات مطهره است. در قرآن کریم آیات مبارکه نوشته شده و معنی آن به صورت لغت به لغت زیر آیات درج گشته است.
• نام دیگر قرآن فرقان است و سورهء فرقان به معنای همان قرآن است.

3 نکته درباره قرآن

1 . این نکته راشنیده اید که «هر کس در دوران جوانی قرآن را قرائت کند در حالی که به آن ایمان دارد، قرآن با گوشت و خونش آمیخته می شود» . فکر آن که قرآن در رگ های انسان بگردد و در سینه او بطپد، آدمی را به وجد می آورد . جالب آن جاست که این خصوصیت، فقط در مورد جوانان آمده است و این فرمایشی از امام صادق (ع) است .

در سوره مبارکه بقره نام جالوت حکمران متکبر بنی اسرائیل آمده است.

مهمترین نوع امامت از دیدگاه قرآن،عبارتست از حکومت و قضاوت.

ناس و فلق هر دو سوره دعائی هستند.

  نام « حضرت هود (ع) » 7بار در قرآن کریم ذکر شده است.

کلمه « جحیم » 26 بار در قرآن کریم ذکر شده

چرا سوره توبه ((بسم الله)) ندارد؟

پاسخ این سوال را چگونگی شروع این سوره به ما میدهد، زیرا این سوره در واقع با اعلان جنگ با دشمنان پیمان شکن، و اظهار برائت و بیزاری و پیش گرفتن یک روش محکم و سخت در مقابل آنان آغاز شده است، و روشنگر خشم خداوند نسبت به این گروه است و با ((بسم الله الرحمن الرحیم)) که نشانه صلح و دوستی و محبت و بیان کننده صفت رحمانیت و رحیمیت خداست، تناسب ندارد.

مرحوم طبرسی از امام علی (ع) چنین نقل میکند:" لم تنزل بسم الله الرحمن الرحیم علی راس سوره برائه، لان بسم الله للامان و الرحمه و نزلت برائه لرفع الامان والسیف فیه!"

گروهی نیز معتقدند چون این سوره در حقیقت دنباله سوره انفال است، زیرا در سوره انفال پیرامون پیمانها سخن گفته شده، لذا((بسم الله)) در میان این دو ذکر نشده است.

مرحوم طبرسی  از امام صادق(ع) چنین نقل میکند که فرمود: "النفال و برائه واحده."

و هیچ مانعی ندارد که علت ترک ((بسم الله)) هردو موضوع باشد، که به یکی در روایات نخست و به دیگری در روایات دوم اشاره شده است

نامهای قرآن

بعضی از دانشمندان بیش از 90 نام برای قرآن ذکرکرده اند.
سیوطی به نقل از کتاب "البرهان" زرکشی می نویسد: قاضی شیذله پنجاه و پنج نام برای قرآن یاد کرده است که عبارتند از:
کِتابْ، مُبینْ، قُرآن، کَرِیمْ، نُور، هُدی، رَحْمَةْ، فـُرْقانْ، شِفاءْ، مَوْعِظَة، ذِکْر، مُبارَک، مَرفُوعَة،عَلـِّیٍ، حِکْمه، حَکیمْ، حَبْل، مُطَهَّرة، صِراط، مُستَقیم، قَیّم، قَوْل، فَصْل، نَبَأ، اَحْسَنَ الْحَدیثْ، مَثانی، مُتَشابِه، تَنْزیلْ، رُوح، وَحی، عَرَبّی، بَصائِر، صُحُف،بَیانْ، عِلم، حَقّ، مُکـَرَّمَة، هادی، عَجَب، تَذْکِرَة، عُروَةُ الْوُثـْقی، صدقْ، عَدْل، اَمْر، مُنادی، بشْری، مَجید، زَبُور، بَشیر، نَذیْر، عَزیز، بَلاغْ، قـِصَص، کـَلامْ و مُهَیْمِنْ.

قرآن درکلام معصومین (ع)

1- عظمت قرآن:
قالَ رَسُولُ الله (ص): "فَضْلُ الْقُرآنِ عَلی سائِرِ الْکَلامِ کَفَضْلِ اللهِ عَلی خَلْقِهِ"
رسول خدا (ص) فرمود: برتری قرآن بر سایر سخنان، مانند برتری خداوند است بر بندگانش.
2- تعلیم و تعلّم قرآن:
قالَ رَسُولُ الله (ص): "خِیارُکُمْ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرآنَ وَ عَلَّمَهُ"
رسول خدا (ص) فرمود: بهترین شما کسانی هستند که قرآن آموخته و به دیگران تعلیم می دهند.

امام علی علیه السلام فرمودند:

... فیه تبیان کل شیء و ذکر ان الکتاب یصدق بعضه بعضاً و انه لااختلاف فیه، فقال سبحانه: «ولو کان من عند غیر الله لوجدوا فیه اختلافاً کثیراً» و أن القرآن ظاهره أنیق و باطنه عمیق لا تفنی عجائبه و لا تنقضی غرائبه و لا تکشف الظلمات الا به.

خداوند گوید در قرآن بیان هر چیزی است و یاد آور شده است که بعض قرآن، گواه بعض دیگر است و اختلافی در آن نیست و فرمود: «اگر از سوی خدای یکتا نیامده بود، در آن اختلاف فراوان می یافتند» ظاهر قرآن زیباست، باطن آن ژرف ناپیداست. عجایب آن سپری نگردد، غرایب آن پایان نرسد و تاریکی ها جز بدان زدوده نشود.(خطبه ۱۸)